راههای جلوگیری از حاملگی و دیدگاه شرع در رابطه با آنها

در انتهای بحث قصد دارم تا دو خطر بالقوه را گوشزد سازم یکی خطر و عوارض راه های جلوگیری از بارداری و دیگری خطر حاملگی و زایمان. باید به طور مذهبی، منطقی و علمی با این دو خطر برخورد کرد. میزان مرگ مادران 49-10 ساله درصد هزار تولد زنده در کشور در سال 1376 برابر 45/7 و در استان سیستان و بلوچستان 54/60 بوده است . طبق آمارهای سال 1374 همه ساله 150/000/000 حاملگی در جهان اتفاق می افتد که همراه با مرگ 500/000 نفر از مادران باردار و 23/000/000 معلولیت و 13/000/000 معلولیت دراز مدت می باشد. میزان مرگ نوزادان زیر یکماه در سال 1376 در کشور 19/3 و در استان سیستان و بلوچستان 18/83 بوده است و قابل بذکر است اگر فاصله بین دو تولد کمتر از 2 سال باشد شانس مرگ کودک 66 درصد افزایش پیدا خواهد کرد. با توجه به آمار فوق و با توجه به عوارض نسبتا خفیف راه های جلوگیری از بارداری که قبلا ذکر شده است لزوم استفاده از این روشها برای عموم مردم مشخص می گردد اما با توجه به اینکه روشهایی در بین مردم رواج پیدا خواهد کرد که از نظر شرعی مجاز دانسته شود. با توجه به اینکه اکثر مردم ما مقلد می باشند لذا جمع آوری نظر مراجع و تعیین روشهای شرعی و مجاز و ترویج این روشهای شرعی در بین مردم بازده کنترل جمعیت را افزایش خواهد داد. لذا طبق جدول جمع آوری نظرات مراجع تقلید گرامی (جدول شماره 7) به این نتیجه می رسیم که -1 روشها ocp (قرصهای جلوگیری)، داروهای تزریقی، نورپلنت ، کاندوم، دیافراگم، اسفنج (و هر وسیله فیزیکی جلوگیری دیگر) و روشهای خودداری ریتمیک بوسیله تمامی مراجع تقلید در دسترس تشیع و تسنن مجاز دانسته شده است .